White Pocket

Lekker fris deze ochtend, on 7 uur is het 2°C. Kunnen we meteen de verwarming in de camper proberen, geen probleem dus, na 5 minuten begint het al lekker warm te worden. Maar de korte boks gaat vandaag de kast in, dat wel. Om precies 8 uur melden we ons bij gids Shawn van Dreamland Safari Tour. We gaan onderweg nog een koppel ophalen, uit Beieren en spreken af dat de conversatie in het Duits mag. Shawn heeft al 35 jaar een Duitse vrouw en spreekt prima Duits. Het eerste uur gaat via asfalt met 2 stops bij uitzicht punten en 1 stop voor koffie en toilet bezoek. Daarna een gravel road de Vermilion Cliffs op. Nog een stop om wat Condors te bekijken (te ver weg, jammer) en meteen wat lucht  de banden te laten voor later. De laatste 20 km over wegen die die naam niet mogen hebben. Veel stenen, kuilen en heel veel los zand door een gebied met voornamelijk jeneverbes struiken, de meeste honderden jaren oud. Onze Duitse medereiziger vroeg om een noodstop, hij had flink last van z’n spijsvertering en ging langs het pad de vissen voeren (in dit gebied meer de hagedissen denk ik). Uiteindelijk hield het spoor op, het was inmiddels 11:30 uur. We kregen ieder nog een extra liter water (het was inmiddels al aardig warm, T-shirt was voldoende) en na 200 m rul zand waren we er dan, White Pocket. Een soort van enclave van allerlei lagen zandsteen midden in een woestijnachtig gebied vol met jeneverbes en alsem. 

Wat een geweldig stuk natuur is dit! Versteende zandduinen in de meest fantastische vormen, dieprood met witte lijnen, geel gekleurde vlakken, ruitvormige patronen met afdrukken van fossielen, roze en lichtbruine stukken. Waanzinnig mooi gewoon, soms krijg je het gevoel dat je op een andere planeet bent! En Shawn is een wandelende encyclopedie, zeer bevlogen en ontzettend aardig. Hij droeg ook nog onze lunch, die we in een komvormig stuk nuttigen. Een van de weinige plekken met schaduw overigens. En wat een rust! We hebben in de verte nog 3 mensen zien lopen en dat was het!  Tegen 15:30 waren we terug bij de auto, inmiddels wel toe aan een plekje om even comfortabel te zitten. Het was geen grote afstand lopen (White Pocket is ongeveer 1 vierkante km groot), maar wel veel omhoog en omlaag en op- en afstapjes dus we waren best moe. Maar deze oudjes hebben ook dit weer geflikt! Om 18 uur waren we weer terug om onder het genot van wat biertjes bij te komen en na te genieten van deze bijzondere ervaring.