Naar de Marble Canyon

Nog even als aanvulling op gisteren, ik heb ook nog een paar korte filmpjes online gezet.

Na een wat langere nachtrust dan de afgelopen dagen (we waren best wel moe van de indrukken en de inspanning) op naar de volgende stopplaats. Maar eerst maar even tanken, de meter gaf nog ¼ aan en in dit land kan het volgende benzinestation onverwacht ver weg zijn. Bijna 32 gallon oftewel 125 liter ging er in en daar gingen we dan, 150 dollar armer (ongeveer €1,20 per liter). Het eerste stuk van de route hadden we gisteren op weg naar White Pocket al gehad, dus de uitzichtpunten slaan we nu over. Bij Jacobs Inn, waar de weg naar de North Rim van Grand Canyon begint ( nog gesloten vanwege de sneeuw) de koffie stop gemaakt. Aardige jongeman aan de kassa die wilde weten waarom we daar waren en waar we vandaan komen. The Netherlands, wow that’s an awful long way to travel! Should I go there? Hij had geen idee waar het ligt, ergens in Europa maar de naam Amsterdam kende hij wel😃. Ach ja, die Amerikanen, maar ze zijn wel erg vriendelijk en de koffie en peanutbutter cookies smaakten prima. Omdat Toiny ergens afgelopen week een vestje is kwijtgeraakt toch even in het winkeltje gekeken en ja hoor, voorraad vestjes is weer compleet😃.

We vervolgen de route onder langs de indrukwekkende Vermillion Cliffs, waar we gisteren nog in en op zijn geweest. Bij het Cliff Dwellers House willen we stoppen om wat rond te kijken en ja hoor! De chauffeur ziet bij het oprijden van de parkeerplaats een geultje over het hoofd en daar staat de bijna 9 m lange camper met de 2 rechter achterwielen in een kuil muurvast. Niet naar voren en niet naar achteren!! Tsja, shit happens… De eerste Amerikaan die kwam helpen raad aan een vloerkleed te gebruiken, maar ja waar haal je dat zo vlug vandaan? De tweede komt met een platte plank, maar ook dat lukte niet. Maar over vriendelijk gesproken! Een paar 100 m verderop is een benzinestation, motel en winkel en daar helpt een uiterst vriendelijke (alweer!) mevrouw om de helpdesk van de verhuurder te bellen en de locatie informatie door te geven (we’re in the middle of nowhere without a real adress). De helpdesk gaat proberen een sleepdienst op te sporen en inderdaad, 20 minuten later belt ze terug dat ze iemand gevonden heeft op 1,5 uur afstand rijden die wel wil komen, kosten $340 (even slikken, maar we hadden al eerder bedragen van zes of zeven honderd dollar gehoord). Na een kwartier belt ze nog een keer met de mededeling dat indien we minder dan 100 voet (33 m) van de wegrand staan de verzekering betaald en dat de sleepdienst hiervan op de hoogte is. Prima service van Roadbear/Britz USA! Afwachten wat de sleepdienst ervan vindt. Na iets meer dan ’n uur is de sleepdienst er en 10 minuten later staan we klaar om weer verder te riijden! De sleepdienst chauffeur noteert de km stand en het kenteken, wenst ons goede reis en that’s is. Pfff, alweer een avontuur wat goed afloopt. Het heeft ons 2,5 uur gekost maar tijd hebben we voorlopig zat. 

Een half uurtje later, tegen 3 uur zijn we op een kleine camping, Lee's Ferry en kijken we uit over de Colorado river in de Marble Canyon, vlak voor het begin van de Grand Canyon. Weer hebben we een van de laatste plekken die nog vrij zijn, de camping heeft geen stroom en water, wel toiletten (dry camping) en betalen doe je door het geld in een envelopje te doen die je dan in een daarvoor bestemde bus doet.

Afgelegde afstand vandaag: 90 mijl.