Valley of Fire

De hulpvaardige buurman van gisteravond gaf ons een (wat vandaag bleek een gouden) tip, ga op tijd naar Valley of Fire, het is in deze regio Spring Break en dus druk op de campings. Dus om 7 uur uit de veren, een kopje Senseo bij Annelies en rijden maar. Iets na 9 uur bij de camping, nog maar 2 plekken vrij! Heerlijk weer, dus lekker buiten ontbeten met thee en Amerikaans brood (dat is echt 2 x niks, maar dat weten we al heel lang). Deze camping, de AtlAtl campground is een van de mooiste campings qua ligging die ik ken, midden tussen enorme rode rotsen en veel woestijn vegetatie, waaronder de gevaarlijke Cholla cactussen.  
We hebben hier al eerder gekampeerd, toen echter alleen de hoofdroute door het State Park gereden. Vandaag doen we een zijroute met een aantal stopplaatsen en mogelijkheden tot wandelen. Deze route is meer dan de moeite waard, de weg kronkelt, stijgt en daalt door een steeds maar wisselend en vaak indrukwekkend landschap. Veel rood gesteente, maar ook lichtgroen, lila, geel en lichtbruin. Hoge rotspartijen worden afgewisseld met weidse uitzichten. De parkeerplaatsen zoals we dat van de parken hier kennen, picnic banken (overdekt, geen overbodige luxe in dit klimaat) en toiletten. Wat korte wandelingen gemaakt en veel foto’s natuurlijk. Van het hier levend wild alleen de Bighorn schapen gezien, mooie beesten on te zien trouwens. De temperatuur tikte op een gegeven moment de 35 graden aan, dus de airco kwam goed van pas. Nog een naar de plek geweest waar rotstekeningen van ongeveer 4000 jaar oud zijn gevonden en toen terug naar de camping waar  we wel aan 'n biertje toe waren. Er liepen nog wat Bighorn schapen vlak voor de camping langs, het blijft bijzonder, dat wild wat op dit soort campings volledig ongestoord rond wandelt. Daarna lekker gedoucht en in het half donker een burgertje met aardappel- en coleslaw genuttigd.  
Het lijkt misschien een standaard dag op de camping in een schitterend gebied, maar niets is minder waar. Ik gooi op zeker moment de deur van de camper dicht om de motjes buiten te houden, me niet realiserend dat het slot er nog op zit. En daar staan we dan, in het donker voor een afgesloten camper, sleutels en telefoons binnen op tafel. Nadat ik even een geweldige kapitein Haddock imitatie had weggegeven toch maar op hulp uit. Een hulpvaardige buurman met een grote zaklamp (alweer een buurman, daar moeten we het wel van hebben deze vakantie) wist met wat moeite een gelukkig niet goed gesloten raam open te krijgen waarna ik de sleutels van de tafel kon grissen. Het is wel een avontuurlijk begin van de vakantie deze afgelopen paar dagen, kijken hoe we dat de komende dagen een vervolg kunnen geven.