Naar Terlingua

Een zwoele avond en een zwoele nacht en zo zullen er nog wel meer volgen. De weersvoorspelling geeft voorlopig geen verandering aan, temperaturen rond de 30° of daarboven, zonnig en droog. Het heeft hier al sinds oktober niet meer geregend volgens de camp hostess wat aan de waterstand van de Rio Grande goed te zien is.

We rijden vandaag naar Terlingua aan het begin van het Big Bend NP. Er gaat maar een weg naar toe, Route 170,  die de Rio Grande volgt die hier de grens met Mexico vormt. Die machtige grensrivier stelt in deze tijd weinig voor, op sommige stukken komt alles groter dan een guppy boven het water uit! De route van zo’n 45 mijl blijkt zeer de moeite waard. Er is nauwelijks verkeer dus we kunnen het tempo laag houden (wat regelmatig niet anders kan door de vele bochten en dips). Soms rijden we op rivierbedding hoogte dan weer kijken we vanaf een duizelingwekkende hoogte op de rivier neer. Heel veel bloeiende ocotillo’s, gekleurde rotspartijen en plotselinge vergezichten maken van deze route werkelijk een pareltje. Op een picknick plaats met betonnen wigwams drinken we koffie, het begint inmiddels al weer aardig warm te worden. Bij Lajitas rijden we de vallei in en verlaten we de Rio Grande. We rijden wat verderop nog naar Terlingua Ghosttown, een oud mijnwerkers stadje waar verder niet veel bijzonders te zien is. Er wonen nu wat wazigen en kunstenaars en er is een eettent met ‘live band tonite’. 

Op de camping aangekomen krijgen we een plek op de uitbreiding aan de overkant van de highway, ook hier weer een uiterst vriendelijke en enthousiaste camp hostess. Het weerstation geeft aan 33° (gevoelstemperatuur 36°) dus voorlopig de airco aan en binnen zitten.

Vandaag gereden: 65 mijl