Prescott

Het is vandaag een week geleden dat we de camper ophaalden. Inmiddels staan er al weer ruim 600 mijl op de teller, maar daar komen er vandaag niet veel bij. Een relax dag, een klein stuk rijden, begin van de middag naar de camping en verder niks. 

We gaan over Mingus Mountain, van 3000 voet naar 7500 voet via het voormalige mijnwerkers plaatsje Jerome. Flink wat bochten werk en klimmen dus. Wat ik vooraf al vreesde komt uit, parkeren in dit gat met zo’n lang voertuig is onmogelijk, dus rijden we door richting Prescott. De haarspeld bochten vallen me mee, gewoon een kwestie van rustig aan doen, de achtervolgers moeten even geduld hebben. In Prescott vinden we wel een parkeerplek en wandelen we het stadje in. Een standaard Amerikaanse plaats, keurig rechte blokken met veel begin twintigste eeuw gebouwen. In een winkel met onnoemelijk veel kneut worden we verleid tot het kopen van diverse soorten vers gemaakte fudge en scoort Toiny 2 koelkast magneetjes van Arizona. Een vriendelijke Mexicaanse jongen maakt koffie voor ons terwijl hij vertelt naar Nederland tegen Duitsland te hebben gekeken (great player, de Jong). De fudge mevrouw vertelt wel eens op fietsvakantie naar the Netherlands te zijn geweest! Wel jammer dat ze de bloeiende tulpen gemist had dus ze wil nog een keer terug. En weer, zoals al diverse keren de afgelopen dagen: thanks for coming to our country! We zien zowaar een bakery en scoren een vers gebakken brood, een zeldzaamheid in dit land.

Twintig minuten later staan we op camping White Star in Prescott National Forest tussen de Ponderosa Pines, geen voorzieningen behalve hier en daar een hokje met een zg pit toilet. Dit is niet meer dan een pot boven een diep gat waar alleen maar “human waste” en toiletpapier (dat gewoon aanwezig is) in mag. We lopen een stuk van een trail en Toiny ziet zowaar een wolf lopen, die er zo snel vandoor gaat dat het fotografisch bewijs helaas ontbreekt. Dus heb ik toen maar een vogeltje geportretteerd, ok moi.

Gereden afstand: 50 mijl