Gila Cliff Dwellings

De plek die we vandaag willen bezoeken ligt nogal afgelegen. Ook moeten we vanwege de lengte van de camper een stuk omrijden om niet in de problemen te komen. We gaan naar Gila Cliff Dwellings. Daar leefde zo’n 800 jaar geleden het Mogollon volk, zij bouwden woningen in natuurlijke uithollingen van steile rotswanden. We rijden eerst naar Silver City, een mijngebied. Hele bergen zijn hier afgeschraapt om te kijken of er erts genoeg te halen valt. We zien dus veelkleurige kale bergen midden tussen begroeide. De mijnbouw laat flinke wonden na in de natuur, iets wat we gisteren al bij Bisbee zagen en hier nog meer. We stoppen boven aan een kopermijn en kijken naar een enorme door mensenhanden gemaakte krater met weer diverse kleuren. Er staat een band van een mijnlorry om te laten zien hoe groot dat soort voertuigen wel niet zijn (ze kunnen meer dan 200!! ton erts vervoeren).

We rijden met een rustig gangetje verder, het is niet erg druk, maar het landschap verveelt niet. We slaan af naar de binnenweg richting ons doel, het tempo daalt nog verder door de vele bochten en dips in de weg. Zelfs hier kom je af en toe een of twee huizen of sta-caravans tegen, zoals wel vaker vragen we ons af hoe mensen erbij komen om op zo’n plek te gaan wonen. Na ruim een uur komen we bij de camping waar we willen overnachten. We vinden een plek, hangen het registratieformulier aan het nummerpaaltje en zetten de stoeltjes neer om aan te geven dat de plek bezet is. We doen $10 in het genummerde envelopje, mikken het in de daarvoor bestemde bus en we rijden verder naar de Cliff Dwellings, nog 3 kwartier verderop. Het is nog een flinke klim over een bergpas met prachtige vergezichten over de Gila Wilderness en nergens vangrails, dus rustig aan.

We parkeren ons busje en krijgen van een ranger uitleg over de wandeling naar en door de dwellings. De totale wandeling bevat 616 in de rotsen uitgehakte traptreden! Dat is zelfs voor deze afgetrainde senioren een beetje veel van het goede, zeker met het warme weer van vandaag. Na ongeveer 1 km en zo’n 88 treden is er een uitzichtpunt  vanaf waar we de dwellings kunnen zien liggen. Daar gaan we dan maar voor. Tenslotte hebben we in Colorado al soortgelijke cliff dwellings bezocht. Het blijft boeiend om te zien hoe inventief mensen lang geleden al waren. Na een half uurtje zijn we weer terug bij de ranger die ons afstreept van het lijstje bezoekers die ergens op de trail zijn. Zij geeft ons nog een tip om op de terugweg te stoppen bij een tenten camping waar een korte trail is naar wat rotstekeningen en een kleine dwelling. Dat doen we dan ook en het blijkt een leuk stukje te zijn. Daarna weer de 23 mijl terug naar de camping boven lake Roberts waar we lekker kunnen uitbollen in de langzaam ondergaande zon, terwijl een tiental adelaars voor ons boven het meer zweeft.

Vandaag gereden: 140 mijl.