Big Bend 2

Sakkerju, wat was het heet vandaag! Zo, dan hoeven we daar niet meer over te hebben. Gisteravond een ongekende zonsondergang gezien (en ja, het was echt zo rood!) en een mooie volle maan met een lappendeken van wolken.

Vandaag rijden we naar de zuid-oostelijke punt van Big Bend. De eerste 15 mijl zijn dezelfde als gisteren met een verschil, vandaag is er toegangscontrole en we zijn duidelijk niet de enige die het park in willen. Al met al zijn we bijna 3 kwartier kwijt, maar het is vakantie en we hebben een royaal tijdschema vandaag. Dit stuk van het park is duidelijk minder spectaculair dan dat van gisteren maar wel nog steeds zeer boeiend en afwisselend. We spotten bloeiende cactussen (prickly pear) met hele kleine bijtjes en drinken koffie op een van de uitwijkplekken in de schaduw van de camper. Op de Boquilas overlook staan allerlei Mexicaanse prullaria uitgestald met onder stenen papiertjes met prijzen en plastic potten waar het geld in moet. Toiny besluit toch maar een schaaltje te kopen, de verzameling kan nog wel een aanvulling gebruiken. De wandeling naar de Boquilas Canyon laten we gezien de brandende zon en de hoge temperaturen maar voor wat ie is.

We rijden naar Boquilas Crossing, de enige plek in dit gebied waar een officiële grensovergang is. De (uiterst vriendelijke) grenswachter vraagt of we een geldig paspoort bij ons hebben en wuift ons door. Je kunt hier te voet (ongeveer kniediepte) of met een Mexicaans roeibootje de Rio Grande oversteken en dan op een ezeltje of in een truc naar Boquilas del Carmen, een plaatsje dat volledig op inkomsten van Amerikaanse toeristen leeft. Aangezien het al bijna 3 uur is en de grenspost om 4 uur sluit steken we maar niet over en bekijken een tijdje het grensverkeer. Daarna terug en moeten we door de paspoort controle om de VS weer binnen te mogen. Het paspoort gaat in de scanner terwijl je in een camera kijkt. Dan gaat de telefoon! Je moet je naam noemen en dan wordt er gevraagd of je goederen uit Mexico hebt meegenomen. Nee natuurlijk, dat doet toch niemand 😃 Waarom de grenswachter dit niet zelf kan afhandelen is ons een raadsel, maar we mogen door en kunnen op weg naar de vlakbij gelegen camping. Daar moeten we het doen zonder airco (dry camping) maar gelukkig hebben we schaduw van veel acacia struiken en het zonnescherm. Dorstig weer dit, een voorbijganger zag ons zitten en riep:  This is Happy Hour guys!

Behalve veel raven en een enkele roadrunner  blijft het heel rustig, en wij houden het zelf ook rustig. Morgen gaan we op weg naar San Antonio, daar doen we 2 dagen over, zonder verder iets spectaculairs tegen te komen. Maar wel weer terug de bewoonde wereld in.

Vandaag gereden: 55 mijl

Foto's komen nog, als we weer fatsoenlijke wifi hebben.